Liyakat yerine sadakat - nereye kadar?

Türk halkı 1919’da başlayan mücadelede toplumun en elit tabakasına, kültürel olarak ortalama vatandaştan epeyce uzak olan bir kitleye icazet verdi. Neden? Bunu hiç merak ettiniz mi?

Çünkü Türk halkı elitizmden önce partizanlığı denemişti ve perişan olmuştu da ondan. İttihat ve Terakki rejimi devletin üst düzey görevlerini liyakate göre değil sadakate göre doldurdu. Sonuç hüsran üstüne hüsran oldu, ve Birinci Dünya Savaşı mağlubiyetiyle oyun bitti.

İşte bu nedenle, Kurtuluş Savaşı döneminde ve Cumhuriyet’in ilk on yılında Türkiye’de elitizm prim yaptı.

Maalesef tarihten ders almak nadir görülen bir erdem. Rahmetli amcam bana bir özlü söz hatırlatırdı hep: “acaba başkalarının tecrübelerinden ders alacak kadar akıllı bir adam var mıdır dünyada?”

Bugün yaşadığımız trajikomedi tarihin tekerrüründen başka bir şey değil. İttihat ve Terakki’nin “ben yaptım oldu” zihniyeti, dünyanın merkezinde kedisinin olduğu yanılsaması, dünyada olup biten olayları okumaktan aciz oluşu, gerçekler yerine propagandayı öne çıkarması, liyakat yerine sadakate önem vermesi bugünkü Türkiye’de Adalet ve Kalkınma Partisi yönetiminde tekrardan yaşanıyor. Sonucun farklı olması da çok zor.

Görünen o ki siyasetteki 2002 tasfiyesi eksik oldu. Bir an önce tamamlanması lazım. En önemli görevlerini en ehil ellere teslim etmeyen milletler er ya da geç bedelini öder. Türkiye’de de bu ay itibarıyla fatura masaya gelmiş gibi görünüyor.